باید ساعتی 300 شغل ایجاد کنیم تا بیکاری صفر شود! این عقیده محسن جلال‌پور، رئیس اتاق بازرگانی ایران است که در صفحه اینستاگرام منسوب به وی منتشر شده است. یعنی باید در هر دقیقه 5 شغل ایجاد شود! اما براستی عملکرد دولتمردان به گونه ای هست که این اتفاق عمل شود؟
روحانی زمانی وعده حل صد روزه همه مشکلات کشور را داد اما با معرفی کابینه ای از سیاستمداران پیر نشان داد علاقه چندانی به تحقق وعده خود ندارد. قرق مناصب دولتی توسط مدیران چند شغله نیز یکی دیگر از مواردی بود که همه امیدها برای میدان دادن به جوانان و تحقق عدالت را تبدیل به یاس کرد.
دولت در عین حال با بی اعتنایی کامل به داخل تمام تمرکز خود را متوجه مذاکره با کشورهای غربی کرد. حل تمام امور جاری کشور با ربط و بی ربط به برداشته شدن تحریم ها گره زده شد. روحانی می گفت: «تحریم‌های ظالمانه باید از بین برود تا سرمایه بیاید و مشکل محیط‌زیست، اشتغال، صنعت و آب خوردن مردم حل شود، منابع آبی زیاد شده و بانک‌ها احیا شوند! »
حالا بعد از اجرای برجام و حصول توافق و بعد از گذشت 900 روز از وعده صد روزه، وضعیت اشتغال به جایی رسیده است که رئیس اتاق بازرگانی ایران مجبور به چنین هشدار جدی می شود. و دولتی ها ترجیح می دهند فتح الفتوحی چون برجام محرمانه بماند و مردم و نمایندگان مردم نداند «آنچه دیپلمات ها مرقوم داشته اند» واقعه چه بوده است.
سه سال از عمر دولت تدبیر گذشت و در این مدت رکود، تورم، بیکاری و گرانی آنچنان بیدادی کرد که رهبر انقلاب شعار سال را «اقتصاد مقاومتی؛ اقدام و عمل» انتخاب کردند. شعاری که نشان دهنده خواست عموم مردم است. مردمی که از نطق ها درباره اقتصاد به ستوه آمده و با وعده و وعید و گفتن از فواید برجام نمی توانند شکم خود را سیر کنند.
افشاگری رئیس اتاق بازرگانی ایران تنها گوشه ای از وضعیت اقتصادی بحران زده کشور است. اقتصادی که برخی با بزک و محرمانه کردن آمارهایش سعی دارند، وجهه ای برای خود دست و پا کنند.
هر چند با نزدیک شدن به اواخر عمر دولت و همچنین تحرکات احمدی نژاد، که از هم اکنون تمامی رسانه های زنجیره ای را به تکاپو واداشته، انتظار می رود دولت راستگویان برای تدلیس رای مردم در چند ماه منتهی به انتخابات اقدامی برای راضی کردن موقت مردم انجام دهد، اما زخم بی توجهی ها به مردم و ووضعیت معیشتی آن ها بحرانی تر از آن است که به این آسانی ها بتوان آن را التیام بخشید.
رسول محتشم
بایگانی
- دی ۱۳۹۵ (۱)
- آذر ۱۳۹۵ (۲)
- آبان ۱۳۹۵ (۱)
- مهر ۱۳۹۵ (۱)
- شهریور ۱۳۹۵ (۱)
- مرداد ۱۳۹۵ (۲)
- تیر ۱۳۹۵ (۱)
- خرداد ۱۳۹۵ (۱)
- ارديبهشت ۱۳۹۵ (۲)
- فروردين ۱۳۹۵ (۲)
- اسفند ۱۳۹۴ (۳)
آخرین مطالب
-
۹۵/۰۹/۳۰یزد گرفتار صله ارحام مسئولان!
پیوندهای روزانه
سه سال از عمر دولت تدبیر گذشت و در این مدت رکود، تورم، بیکاری و گرانی آنچنان بیدادی کرد که رهبر انقلاب شعار سال را «اقتصاد مقاومتی؛ اقدام و عمل» انتخاب کردند. شعاری که نشان دهنده خواست عموم مردم است. مردمی که از نطق ها درباره اقتصاد به ستوه آمده و با وعده و وعید و گفتن از فواید برجام نمی توانند شکم خود را سیر کنند.
«یونانیزه کردن» اقتصاد ایران
۱۲
ارديبهشت۹۵
تجربه تعاملات خارجی کشورهای کمتر توسعه یافته نشان می دهد، بدهی های خارجی از عوامل اصلی فشار سیاسی قدرت های جهان است.
دولت ها در ایران با توجه به مشکل تحریم و سخت بودن استقراض خارجی، برای جبران کسری بودجه ساده‌ترین راه، یعنی برداشت از صندوق ذخیره ارزی را انتخاب می‌کنند. تبدیل این دلارها به ریال منجر به افزایش نقدینگی می‌شود که آن به نوبه خود با تاثیر بر روند عرضه و تقاضا منجر به تورم می‌گردد. البته باید خاطر نشان شد، استفاده از منابع نفتی توسط دولت و همچنین انتشار پول بدون پشتوانه مالی توسط بانک مرکزی از عوامل دیگر تورم می‌باشد که ناشی از کسری بودجه دولت است.
منتها پس از به فرجام رسیدن برجام ! تفکراقتصادی استقراض خارجی پررنگترگردید،به گونه ای که دولت محترم در بودجه 95 تقاضای استقراض خارجی تا مبلغ 50 میلیارد دلار را نمود همه اینها به اضافه مجوزهای استقراض خارجی است که در سال های قبل به دولت ها داده شده؛ ولی از آن استفاده نگردید. تا قبل از سال ۹۴ مجوز استقراض خارجی بیش از ۱۰۰ میلیارد دلار به دولت ها داده شده بود که مجموعا دولت در سال ۹۵ اجازه حدود ۲۰۰ میلیارد استقراض را خواهد داشت.
دلیل اصلی دولت برای این اقدام، کاهش شدید بودجه نفتی است که راه حل آن را در استقراض خارجی می بینند و اینگونه استدلال می نمایدکه بدهی های خارجی کمی داریم؛ پس استقراض خارجی بلامانع است.
در این زمینه چند نکته وجود دارد:
الف. مسیری که این تفکر می پیماید، دقیقا همان مسیری است که یونان پیموده و به فلاکت اقتصادی دچار شده است. این استقراض هایی که انجام می شود علاوه بر بازپرداخت مبلغ اولیه، نرخ سود نیز به آن اضافه می شود که جمع این دو رقم زیادی است و برای نسل های بعدی تعهد ایجاد می کند.
ب. متاسفانه ، عمده شرکت هایی که از این استقراض جهانی استفاده می کنند، دولتی هستند و تجربه چند ساله دولت نشان داده است که قدرت کسب درآمد بالایی ندارند؛ بنابراین قدرت بازپردخت اصل و سود این وام ها را نخواهند داشت و به همین جهت در سال های آینده باید در انتظار جریمه هایی برای تاخیر در بازپرداخت این وام ها بود که خسارت های ناشی از دیرکرد پرداخت روز به روز افزایش می یابد.
ج. تجربه تعاملات خارجی کشورهای کمتر توسعه یافته نشان می دهد، بدهی های خارجی از عوامل اصلی فشار سیاسی قدرت های جهان است. یعنی کشورهای وام دهنده برای تمدید بدهی کشور وام گیرنده، معمولا مطالبات سیاسی دارند و اگر این مطالبات تامین نشود یا کشوری نخواهد آن مطالبات را انجام دهد، این موضوع به مشکلات جدی تبدیل خواهد شد و نیز احتمال طرح دعوا در محاکم بین المللی علیه آن کشور وجود دارد.
د. از سوی دیگر در شرایطی به اقراض خارجی تاکید می شود که منابع هنگفت سرمایه ای در داخل معطل و بلا استفاده مانده است. شبکه بانکی که حدود ۸۰۰ هزار میلیارد تومان نقدینگی در اختیار دارد، آن را به بخش تولید اختصاص نمی دهد؛ دولت به جای اینکه نظام و شبکه بانکی را اصلاح کند، راه آسان تری را ترجیح داده و آن استقراض خارجی است که نتیجه آن بدهکارکردن کل کشور مردم است. به عنوان مثال در دو سفری که مقامات کشورمان به فرانسه و ایتالیا داشتند، حدود ۵۰ میلیارد دلار قرارداد بسته شد؛ با فرض اینکه همه اینها استقراض خارجی باشد، یعنی هر ایرانی دو و نیم میلیون تومان بدهکار شده است بدون اینکه هیچ سودی برای توده مردم داشته باشد یا رفاه خاصی برای همه مردم فراهم شده باشد. البته برای کسانی که سفر خارجی می روند یا کسانی که بعدها خودروهای گران قیمت پژو را سوار می شوند، احتمالا رفاه ایجاد شده است؛ اما توده مردمی که بدهکار شدند چیزی به دست نیاوردند.
ذکر این نکته لازم است که در طول چند دهه اخیر همه کشورهایی که پیشرفت شان را به استقراض های خارجی گره زدند با بحران های سنگین مالی و اقتصادی مواجه شدند. از جمله کشورهای اروپای شرقی که یکی از مهم ترین مثال ها یونان است که با اقتصاد ورشکسته و ویران مواجه است.
تفکراقتصادی که به جای تاکید بر منابع داخلی بر استقراض خارجی اصرار می ورزد از دو مسئله ناشی می شود:
اولا، تمایلی برای اصلاح سیستم های داخلی و بانکی وجود ندارد که نه تنها به تولید کمک نمی کند بلکه سیستم آن فساد خیز نیز است.
ثانیا، این تفکر همچنان چشم امیدش به غربی هاست که اقتصاد کشورمان را توسعه دهد که این نگاه به غرب از یک مدل خودباختگی و بی اعتمادی به ظرفیت های دورنی ناشی می شود.
لذا به نظر می رسد اگر ستادراهبردی اقتصاد مقاومتی، مسوولین و مردم، هوشیار نباشند ممکن است با ادامه و تشدید این روند ،خدای ناکرده، ایران ظرف چندسال آینده به یونان دوم تبدیل شود.امیدواریم در سایه همدلی و همزبانی و تلاش و مدیریت جهادی مسوولین اقتصادی کشور اعم از مجلس ، دولت ، قوه قضاییه و همراهی مردم شریف هر چه سریعتر به اقتصادی مقاوم ، درون زا و برون گرا دست یابیم. ان شالله
نویسنده: مهران فاطمی
سایه سنگین انتخابات 96 بر سرنوشت یارانه ها
۲۸
فروردين۹۵
انفعال دولت روحانی در خصوص یارانه ها در حالی صورت می گیرد که نمایندگان مجلس نیز دست دولت را برای ساماندهی و تعدیل این طرح بازگذاشته اند اما دولت روحانی از اقدام عملی موثر در این خصوص شانه خالی می کند.
دولت یازدهم در برخورد با موضوع طرح هدفمندی یارانه ها و پرداخت نقدی یارانه به عنوان میراث دولت قبل همیشه موضعی گیری کرده و در مقاطعی وزرای دولت تدبیر آن را مصیبت عظمی و ودر جای دیگر عذاب الیم دانسته اند اما آنچه قابل تامل است انفعال دولت در موضوع ساماندهی یارانه هاست که علی رغم این مواضع علیه این طرح، دولت روحانی از تصمیم گیری جدی در برابر آن خودداری کرده است.
این انفعال در حالی صورت می گیرد که نمایندگان مجلس نیز دست دولت را برای ساماندهی و تعدیل این طرح بازگذاشته اند اما دولت روحانی از اقدام عملی موثر در این خصوص شانه خالی کرده است که با اندک توجهی به انتقادات آن ها به این طرح از این مواضع دوگانه به راحتی می توان آگاهی یافت.
دولت یازدهم در ابتدای امر سعی فراوانی برای تشویق مردم به انصراف اختیاری از دریافت یارانه ها نمود اما نتیجه آنطور که دولت تدبیر پیش بینی می کرد به پیش نرفت و عملا این طرح شکست خورد، در مراحل بعدی نیز دولت روحانی انتقادات شدیدی را به این طرح وارد کرد و مجلس شورای اسلامی نیز برای حل این معضل دست دولت روحانی را برای حذف میلیون پردرآمد باز گذاشت اما دولت روحانی به منظور بهره گیری انتخاباتی و یا ترس از ریزش آرا در انجام آن کوتاهی کرده است که همین موضوع سرنوشت یارانه ها را به انسان در حال احتضار بدل کرده است.
یکی از مواردی که از آغاز دولت روحانی به وفور می توان آن را مشاهده کرد، اجرای بد قانون هدفمندی یارانه هاست زیرا دولت در روند اجرای این طرح کوتاهی کرده و از اجرای کامل این برنامه شانه خالی کرده است و اکنون که مجلس اجازه حذف 5 میلیون پردرآمد و کاهش فشار به منابع پولی را داده است دولت به واسطه نگاه انتخاباتی خود به یارانه ها از اجرای قانون سرباز زده است.
در همین راستا دولت روحانی که در انتخابات 92 با رای شکننده 50 درصدی راهی پاستور شده است بیم آن دارد که در صورت حذف 5 میلیون پردرآمد از دریافت یارانه نقدی ، در انتخابات آتی با ریزش آرا و در نتیجه عدم تمدید دوره ریاستش بر قوه مجریه باشد اما از دیگر سو انتقادات شدید وی و وزرایش علیه این طرح را باید در راستای پروژه ای دانست که بر مبنای آن عده ای قصد دارد با تخریب دولت قبل علاوه بر مقبولیت سازی برای خود از رشد جریان رقیب نیز جلوگیری کنند.
حال باید دید دولت روحانی با این حجم گسترده از وعده های پرطمطراق خود در خصوص قانونگرایی، یارانه ها را سروسامان می دهد و یا اینکه این طرح به واسطه رسیدن به انتخابات 96 باید یک سال دیگر را نیز در حال احتضار به سر ببرد؟.
نویسنده: برزو بیک پور
نقش چشم گیر زنان در تحقق عملی اقتصاد مقاومتی
۱۴
فروردين۹۵
زنان همواره نقش تاثیرگذاری در پیروزی انقلاب و جنگ تحمیلی داشته‌اند و یکی از عوامل اصلی پیروزی نظام جمهوری اسلامی در تمام زمینه ها بوده اند؛ بنابراین آنها در تحقق اهداف شعار امسال نیز تأثیرگذار بوده و می توانند در جریان بهره وری و تولید ملی سهم بسزایی داشته باشند.
رهبر معظم انقلاب اسلامی سال جدید را سال «اقتصاد مقاومتی؛ اقدام و عمل» نامگذاری کردند واین خود تدبیر هوشمندانه‌ای از سوی ایشان محسوب می‌شود؛ ازاین رو همگان مخصوصا بانوان باید نقش مهمی در تحقق شعار سال جدید داشته باشند.
«اقتصاد مقاومتی» اصطلاحی است که این روزها نقل محافل خبری و اقتصادی کشور شده و به معنای کاهش وابستگی‌ها، تأکید بر مزیت‌های تولید داخلی و تلاش برای خودکفایی زمینه توسعه و پیشرفت است؛ لذا باید در راستای تربیت و پرورش منابع انسانی خانواده به عنوان مهم‌ترین نهاد اجتماعی تلاش صورت گیرد تا زمینه توسعه اقتصادی در کشور فراهم شود.
زنان همواره نقش تاثیرگذاری در پیروزی انقلاب و جنگ تحمیلی داشته‌اند و یکی از عوامل اصلی پیروزی نظام جمهوری اسلامی در تمام زمینه ها بوده اند؛ بنابراین آنها در تحقق اهداف شعار امسال نیز تأثیرگذار بوده و می توانند در جریان بهره وری و تولید ملی سهم بسزایی داشته باشند.
در سالی که ابتدای آن با نام حضرت زهرا(س) مزین شده است زنان می‌توانند با توسل و الگوبرداری از این بانوی بزرگوار و با حفظ شأن و منزلت زن مسلمان نقش خود را در تحقق این شعار ایفا کنند.
زن در خانواده در راستای تحقق «اقتصاد مقاومتی» و به طور کلی فرهنگ و اقتصاد خانواده نقش محورگونه ای را ایفا می‌کند؛ اصلاح الگوی مصرف باید از سوی مادر خانواده مدنظر قرار گرفته و با الگو شدن به دیگران منتقل کند.
همچنین «اقتصاد مقاومتی» با همگرایی، هم‌افزایی و انسجام در خانواده رخ خواهد داد و به جامعه منتقل می‌شود ودر این صورت تحقق شعار امسال هرچه سریعتر در کشور عزیز اسلامی ایران رقم خواهد خورد.
از مهم‌ترین مسئولیت‌های زنان در تحقق «اقتصاد مقاومتی» نهادینه‌کردن مصرف محصولات داخلی است؛ از این رو برای دستیابی اهداف مورد نظر باید بر مصرف محصولات داخلی فرهنگ‌سازی صورت گیرد.
استفاده از توانمندی‌های بانوان به نحو احسن برای فرهنگ سازی «اقتصاد مقاومتی» و نهادینه کردن آن در فرهنگ اصیل ایرانی اسلامی و در نهایت انتقال آن به دیگر نسل‌ها می تواند کلیدی راه‌گشا باشد.
در نهایت باید در نظر داشت که با توجه به جایگاه والای زنان در اسلام و توجه ویژه رهبر معظم انقلاب به آنها، زنان همواره با تاسی از الگوی رفتاری بزرگ بانوی اسلام می‌توانند در مسیر درست گام برداشته ونقش خود در تحقق «اقتصاد مقاومتی؛ اقدام وعمل» را به عنوان نیمی از جمعیت کشور به خوبی ایفا کنند.
زهرادهقان
دیدار با صنعتگران، کارآفرینان و سرمایه گذاران استان یزد یکی از برنامه‌های سفر یک روزه روحانی به یزد بود که با عنوان توسعه ظرفیت‌های سرمایه‌گذاری در استان برگزار شد اما این جلسه نیز مانند دیگر جلسات افراد به صورت گزینشی حضور یافته بودند.
گلایه صنعتگر یزدی از حضور گزینشی صنعتگران در دیدار با روحانی:
در بیش از دو سال گذشته روزی نیست که خبر تعطیلی کارخانه ها و واحدهای تولیدی و بیکاری کارگران به گوش نرسد.
وضعیت اقتصادی کشور، رکود حاکم بر بازار، نبود برنامه ریزی درست و گره زدن حل مشکلات اقتصادی به بیرون از کشور و سیاست‌های خارجی و توجه نکردن به توانایی‌ها و ظرفیت‌های داخلی کشور، امید به آینده ای بهتر و گشایش در امور اقتصادی را هر روز به عقب راند.
رئیس دولت یازدهم با وعده 100 روزه حل مشکلات به روی کار آمد و هم چنان وعده ای به وعده‌های تحقق نیافته خود می‌افزاید.
وی در سال 93 وعده رونق تولید و شکستن رکود اقتصادی را داد و بدون اینکه گشایشی در امور اقتصادی صورت گیرد در ابتدای سال 94 وعده رونق اقتصادی را تکرار کرد و این بار چند روز پیش در سفر یک روزه ای که به استان یزد داشت در جمع مردم دارالعباده قول داد که سال 95 سال رونق اقتصادی باشد.
با وجود اینکه وعده های روحانی همچنان بدون اینکه تحققی پیدا کنند روی هم تلمبار می‌شوند به اذعان مسئولان و دولتمردان توجه به بخش خصوصی و حمایت از آن لازمه رونق اقتصادی در کشور است اما تا چه میزان این مهم تاکنون از سوی دولت صورت گرفته است؟!
دیدار با صنعتگران، کارآفرینان و سرمایه گذاران استان یزد یکی از برنامه‌های سفر یک روزه روحانی به یزد بود که با عنوان توسعه ظرفیت‌های سرمایه‌گذاری در استان یزد برگزار شد.
اما اینطور که از شواهد بر می‌آید در این جلسه نیز مانند دیگر جلساتی که با حضور روحانی برگزار شد افراد حاضر از سوی مسئولان به صورت گزینشی انتخاب شده بودند و متنی دیکته شده را ارائه دادند و در این جلسه اصلا به مشکلات و مسائل صنایع استان پرداخته نشد.
روحانی در سفر به یزد از چند واحد صنعتی بازدید کرد؟!/ آیا همه صنعتگران در دیدار با روحانی حضور داشتند؟!
نگار نواب پور مدیر عامل یک شرکت تولید کننده شیشه دو جداره و اولین تولید کننده صنعتی و صد در صد استاندار یزد است وی در مصاحبه با خبرنگار یزد آوا با بیان اینکه دولت هیچگونه حمایتی از صنعتگر نمی‌کند و با انتقاد از بی توجهی روحانی به بخش خصوصی در سفر به یزد گفت: روحانی به یزد آمد اما از چند واحد خصوصی و صنعتی بازدید کرد، آیا مجمع عمومی برای صنعتگران تشکیل داد تا همه مدیران کارخانه‌ها و بخش خصوصی هم درآن حضور یابند و از مشکلاتشان بگویند؟! آیا از صنعتگر که با چنگ و دندان همه دارایی خود را در وصیغه بانک گذاشته تا واحد تولیدی خود را سر پا نگهدارد دعوت کردند تا او هم از وضعیت خود سخن بگوید؟!
دولتمردان فقط شعار ندهند/ ضرورت حمایت از واحدهای تولیدی
وی ادامه داد: دولتمردان به جای شعار دادن و حرف زدن اگر مرد میدان هستند وارد عمل شوند و اگر می فهمند صنعت و صنعتگر یعنی چه و چه کاری انجام می‌دهد و با چه مشکلاتی روبرو است، فکری برای این بازار انجام دهد و با ارائه تسهیلات بانکی و حمایت هایی که انجام می‌دهند به واحدهای تولیدی بزرگ و کوچک کمک کنند تا بتوانند خودشان را در این وضعیت نگهدارند و پا بگیرند.
این صنعتگر یزدی با بیان اینکه بخش خصوصی به عنوان حامی و همیار دولت است اما حضور دولت در این بخش اصلا حس نمی‌شود، افزود: واحدهای تولیدی به حال خود رها شده‌اند و نه تسهیلات بانکی به آنها ارائه می شود و نه هیچگونه حمایت دیگری از صنعتگر و بخش خصوصی می‌شود.
آیا با برجام هیچ گشایشی حاصل خواهد شد یا خیر؟!
نواب پور افزود: با وجود هزاران مشکلی که وجود دارد بخش خصوصی از جیب خود منبع درآمد برای تعدادی از افراد است اما هیچ کس مشکلات این بخش را نمی‌بیند و این شرکت تولید کننده شیشه دوجداره نیز از جمله شرکت‌هایی است که با وجود تمام مشکلات و ضررهایی که متحمل شده به سختی سرپا نگهداشته شده تا ببینیم آیا با این برجام هیچ گشایشی حاصل خواهد شد یا خیر؟!
دولت بخش خصوصی را به حال خود رها کرده است
این فعال اقتصادی با انتقاد از حمایت خاصدولت از برخی صنایع و با بیان اینکه دولت می تواند با بررسی و شناخت مشکلات واحدهای تولیدی حمایت های لازم را از بخش خصوی انجام دهد، تصریح کرد: مسئولان و دولتمردان از واحدهای دولتی حمایت می‌کنند اما سالیان سال به سراغ بخش خصوصی نمی‌آیند و تنها اداره دارایی است که برای دریافت مالیات به این بخش ها سر می‌زند! در حالی که دیگر مسئولان هم باید نگاهی به صنعت بیندازند و از نزدیک با مشکلات این بخش آگاه شوند.
بیکاری کارگران نتیجه چوبی است که دولت به گرده صنعتگران زده است
نواب پور با بیان اینکه باید به بخش خصوصی بها داده شود، گفت: این بخش خصوصی است که زمینه اشتغال بسیاری را فراهم کرده است و کارگران زیادی را به کار گرفته و همه مزایای آنها را تامین می‌کند و اگر این بخش با مشکل مواجه شود و کارگران بیکار شوند دولت است که باید نیازهای آنها را تامین کند و بیکاری آنها زمینه ساز بسیاری از آسیب‌های اجتماعی است و آن موقع است که دولت متوجه خواهد شد آنچه را که متحمل می‌شود نتیجه چوبی است که به گرده صنعتگر خورده است.
وی بخش خصوصی را یتیم جامعه دانست و تصریح کرد: دولت تنها از مردمی که به خیابان‌ها می‌آیند و رأی می‌دهند حمایت نمی‌شود بلکه از سوی صنعتگران نیز حمایت می‌شود اما متأسفانه بخش خصوصی بدون اینکه پشتیبانی داشته باشد حقوق و مزایای نیروهای خود را می‌پردازد و اگر دولت به همین منوال بخش خصوصی را به حال خود رها کند چون گرده این بخش بیشتر از این طاقت چوب را ندارد، تنها راهکاری که برای مدیر یک واحد صنعتی می ماند این است که برای اینکه کمترین ضرر را داشته باشد واحد خود را بفروشد و با سپرده کردن پول آن از سود بانک بهره ببرد.
جنین خوش اخلاق من/ میوه «به» از قلم نیفتد!
۱۰
اسفند۹۴
از موارد مؤکد در احادیث و روایات این است که خانم باردار از انواع میوه ها و سبزیجات استفاده کند تا شادابی و نشاط روحی اش را حفظ کند.
تربیت نه از 7 سالگی شروع می شود، نه 3 سالگی ونه چند ماهگی بلکه از دوران جنینی است که همه چیز شکل می گیرد. البته روایت های بسیاری وجود دارد که در آن بر اهمیت دوران بارداری و سلامت روحی و روانی مادر باردار تأکید شده؛بنابراین، این دوران نه تنها برای جنین بلکه برای مادر هم بسیار مهم و تأثیر گذار است.
درواقع اضطراب یا آرامش روانی مادر در دوران بارداری به جنین منتقل شده و هر دو را تحت تأثیر قرار می دهد. پس برای اینکه مادر و جنین هر دو در آرامش و سلامت روحی و جسمی باشند، باید هم مادر و هم اطرافیان او به ویژه پدر مواردی را در نظر داشته و رعایت کنند.این مقاله طی شش قسمت و در قسمت پنجم با موضوع « میوه «به» از قلم نیفتد!» به نظر مخاطبان عزیز خواهد رسید.
یکی دیگر از موارد مؤکد در احادیث و روایات این است که خانم باردار از انواع میوه ها و سبزیجات استفاده کند تا شادابی و نشاط روحی اش را حفظ کند.
درعین حال این کار اثر مستقیمی بر فرزند او خواهد داشت. در میان تمامی روایات، به میوه «به» توجه بسیاری شده. به عنوان مثال در حدیثی در کتاب «وسائل الشیعه» به نقل از رسول خدا(ص) آمده: « به زنان باردارتان «به» بدهید».
همچنین در حدیث دیگری به نقل از آن حضرت آمده: « بوی پیامبران بوی «به» و بوی حورالعین بوی گیاه خوشبوی آس( مورد) و بوی فرشتگان بوی گل است و بوی دخترم فاطمه بوی «به»، آس و گل است.
خداوند هیچ پیامبر و هیچ وصی ای را بر نینگیخت، مگر آنکه او بوی «به» می داد. پس آن را بخورید و به زنان باردارتان بدهید که فرزندانتان زیبا می شوند. »
همچنین امام صادق (ع) درباره خاصیت میوه «به» می فرمایند: « هر کس یک «به» را ناشتا بخورد، نطفه اش سالم و فرزندش زیبا می شود.»
جالب این است که تحقیقات علمی ثابت کرده میوه «به» برای سلامت و آرامش خاطر انسان و همچنین نشاط آوری مؤثر است و به همین دلیل به خانم های باردار توصیه می شود در رژیم غذایی خود این میوه مفید را فراموش نکنند.
از امیرالمؤمنین علی(ع) هم نقل است که فرموده اند: « خوردن «به» قلب ضعیف را قوی معده را پاک، ترسو را شجاع و فرزند را زیبا می کند.»
نویسنده: زینب بیکی
با آن‌همه اختلاس، دم زدن ز مردم عشق است!
۱
اسفند۹۴
چرا مردم ما باید از حقوق یک تا دو میلیونی محروم باشند ولی خانواده عده‌ای در سوئیس و انگلیس زندگی کرده و به عنوان نابغه اقتصادی اموال ملت را به یغما ببرند؟
اهمیت انتخابات هفتم اسفندماه، همه را به تکاپویی عجیب واداشته؛ تکاپویی که با توجه به قرائن، از دوره‌های پیشین انتخابات متفاوت است.
در این تکاپو، دوستان واقعی انقلاب و ملت می‌کوشند تا با ارائه لیست‌هایی متشکل از نامزدهای متعهد، امتحان‌داده، امین و دلداده خدمت به دین و مردم، به شکل‌گیری مجلسی کمک کنند که با تمام توان به خدمت برای مردم و پاسداشت شرافت و آرمان‌هایشان همت گمارند. در آن سو اما دشمنان نظام و بدخواهان واقعی ملت به همراه عناصر ناصالح و بعضا غیرملتفت داخلی برآنند تا حد امکان، نمایندگانی همسو با خود و دست‌کم کمتر انقلابی و نامتجانس با روحیه خدمتگزاری به انقلاب و مردم را روانه مجلسین شورای اسلامی و خبرگان رهبری کنند؛ هرچند نوع و میزان تاثیرگذاری‌شان در عرصه خبرگان از جنسی دیگر است.
در این میان، تکلیف مردم چیست؟ رای‌دهندگان چگونه می‌توانند در این بلبشوی تبلیغات و شانتاژ‌های سنگین رسانه‌ای سره از ناسره تمییز دهند و نامزدهای صادق، امین، خدوم و پاکدست را شناسایی کنند؟ به طور معمول، همه تهیه‌کنندگان لیست ادعا می‌کنند که اگر لیست موردنظرشان به مجلس راه یابند، تحول پررنگی در ابعاد گوناگون از جمله رفاه و معیشت مردم رخ خواهد داد و صدها وعده رنگارنگ دیگر.
اگرچه برای تشخیص نامزدهای اصلح-به معنای واقعی کلمه- راه‌های متعددی قابل تصور است اما در ابرشهرهایی چون تهران پیمودن برخی از این راه‌ها به غایت دشوار است و باید به مؤلفه‌های دیگری تمسک جست؛ مؤلفه‌هایی از جنس تامل در «حامیان» اصلی آنها و نسبتشان با انقلاب و ضدانقلاب.
این روزها طیفی خاص در سراسر کشور به ویژه در تهران با تبلیغات سنگین رسانه‌ای و با حمایت بوق‌های خارجی به میدان آمده است تا نامزدهای موردنظر خود را به ضرب هزینه‌های میلیاردی راهی مجلس کند. اینان برای کسب آرای مردم ابایی از دست یازیدن به ترفندهای فریبکارانه، بازی با الفاظ و قلب واقعیت‌ها ندارند؛ آنها از دلسوزی خود برای ملت سخن می‌گویند و بر مشکلات معیشتی جامعه اشک می‌ریزند و از آینده‌‌های «پر از گل و بلبل» در صورت راه‌یابی نیروهایشان به مجلس سخن می‌گویند! اما کمترین اشاره‌ای به سوابق سوء اقتصادی خود و همسویان خویش نمی‌کنند و کمترین افشاگری را با جوسازی‌های مسموم و هجوهای کذایی سرکوب می‌کنند.
به‌راستی کسانی که مهر مختلس بر پیشانی‌شان حک شده است و سابقه محکومیت و زندانی‌شدن به جرم سوءاستفاده مالی و اختلاس در کارنامه خود دارند، چگونه می‌توانند دلسوز معیشت مردم باشند و با چه رویی به ارائه لیست انتخاباتی می‌پردازند؟! و اگر نامزدهای موردنظر اینان بتوانند به مجلس راه یابند، دیگر نمی‌توان چندان به انتظار بهبودی اوضاع اقتصادی و کاهش مشکلات اقتصادی نشست.
باید رهنمود رهبر معظم انقلاب را سرلوحه خویش قرار دهیم که در دیدار اخیر خود با مردم آذربایجان شرقی فرمودند:
«اگر مجلس به دنبال رفاه مردم، عدالت اجتماعی، گشایش اقتصادی، پیشرفت علم و فناوری و استقلال و عزت ملی باشد، ریل‌گذاری آن در جهت این هدف‌ها خواهد بود اما اگر مجلس مرعوب غرب و آمریکا و به دنبال حاکمیت جریان اشرافی‌گری باشد، ریل‌گذاری او در این جهت خواهد بود و کشور را به مسیر بدبختی هدایت خواهد کرد.»
تامل در برخی افشاگری‌های این روزها درباره سوءاستفاده‌های تکان‌دهنده اقتصادی کسانی که خود یا همسویانشان مدعی دلسوزی برای ملت هستند، هم می‌تواند پرده از واقعیت‌های پشت پرده بسیاری کنار زند؛ و از آن جمله است افشاگری‌های دردمندانه دکتر زاکانی-نماینده دلسوز و شجاع مردم تهران- که تصریح کرد:«امروز با یک شبکه بزرگ فساد مواجه هستیم که به بهانه شرایط پسابرجام و پساتحریم به دنبال تصاحب قدرت برای کسب ثروت افزون هستند. آقای روحانی به عنوان رئیس‌جمهور ایران امروز مسئول کشور هستند و باید از اطرافیان خود صیانت کنند. نمی‌شود دو و نیم سال هر هفته روزهای دوشنبه جلساتی در تهران برگزار شود و آقای سیروس ناصری هر هفته از اروپا حرکت کند تا به این جلسات برسد و در این جلسات هم به دنبال عقیم کردن تولید داخلی و وابستگی به خارج هستند.
مسیری که در قرارداد کرسنت دنبال کردیم که البته آقای زنگنه و تیم‌شان و کسانی که در دادگاه حکم انفصالشان از خدمت صادر شده بود و هنرنمایی‌هایی داشتند، شفاف بود. در این مسیر و در سال 80 «مهدی هاشمی» و «عباس یزدان‌پناه یزدی» دلالی کردند و در سال 83 «علی ترقی‌جاه» دلالی کرده است. باید گفت آن حزبی که امروز داعیه لیست دادن در کشور را در آستانه انتخابات دارد و البته آقای رئیس‌جمهور هم اهتمام دارد، باید بدانید این حزب از «علی ترقی‌جاه» پول گرفته و اسناد آن وجود دارد. آقای نوبخت باید به این سؤالات پاسخ دهد و باید به این پرسش‌های اساسی ملت پاسخ دهند.
آقای هاشمی رفسنجانی به جای فرار از پاسخگویی، جنایات برخی فرزندانش را توضیح دهد، از قوه قضائیه هم می‌خواهم بپرسم چرا این اسناد را به سمع و نظر مردم نمی‌رساند و چرا هنوز «مهدی هاشمی» بابت این اسناد محاکمه نشده و سازمان بازرسی کل کشور یک کلمه از آن صحبت نمی‌کند. متاسفانه دولت یازدهم در زمینه ابطال این قرارداد و احقاق حق مردم ایران کاهلی می‌کند.
سوال اساسی ما این است که چرا دولت جلوی این افراد را نمی‌گیرد و نمی‌گذارد در شرایط اقتصادی کشور شفافیت وجود داشته باشد. دولت باید توضیح دهد که در وزارت اقتصاد و بانک مرکزی چه می‌گذرد. چرا مردم ما باید از حقوق یک تا دو میلیونی محروم باشند ولی خانواده عده‌ای در سوئیس و انگلیس زندگی کرده و به عنوان نابغه اقتصادی اموال ملت را به یغما ببرند.»
دراین باره گفتنی‌ها فراوان است. این سخن بگذار تا وقت دگر!
نویسنده: فاطمه فائزی